اد شهیدان، رونق بهار است و نامشان، رواج نور. تمام این سرزمینِ سرافراز، تمام خاک این وطن، شقایق زار است.در هر کجا که هستی، هر گوشه این خاک که قدم برمی داری، با چشم های مترصد، نگاه کن که مبادا روی خون لاله ها پا بگذاری!

سلام و هزاران درود، نثار آنها که عاشقانه جان های خویش را چون مولای خویش،ابا عبداللّه علیه السلام  بر سر دست گرفتند و مردانه در میدان نبرد، ایستادند و عاشقانه ترین سلام های خویش را روانه کرانه های شهادت کردند.

سلام بر آنان که کلام عشق گفتند و طریق دوست پیمودند؛ آنان که همواره در آرزوی باران، در خون خود جاری شدند و دشت عطشناک حیات را طی کردند، تا سرخی عشق را در بهار شقایق وسعت دهند!

سلام ای اهالی خون، ای بیدهای مجنون!

فصل بی تلاطم، اکنون، مدیون شماست.

کبوترانی که  ندای رستاخیز در گوششان طنین افکن شد و با کوله باری از اخلاص بر دوش، لبیک گوی دعوت معبود شدند.
کبوتران دلاور، قهرمان های بی مانند این سرزمین، خاک سبز وطن را از دسترس فتنه ها و دشمنی ها بیرون کشدند و اهریمن را در جای خود نشاندند.

ای شهید !زمین بی شما معنا ندارد. شما خاک را کیمیا کردید و سنگ را بوسیدنی. شما را باید به خاطر سپرد، نه به خاک. شما راه میان بر و راه ساده رسیدن به خدا را به ما نشان دادید.
ای شهید! دست هایت را که در دست خداوند است، بالا بگیر و ما را دعا کن؛
دعا کن که گام های روزمرگی مان، بر حرمت نام تو پا نگذارند.
دعا کن میراث پاکباختگی تو را به فراموشی نسپریم.

پروردگارا! شهادت در راه خودت و در رکاب ولیّت، امام مهدی(عج) را روزی مان فرما.....